Ερμηνευτικά σχόλια του κεφαλαίου της Γενέσεως...

Η Διάκριση του φωτός του στίχου (1,3) και του στίχου (1,14)

Με τον στοίχο (1,3) «Να γίνει φως και έγινε φως» διατυπώνεται η δημιουργία του φωτός από τον Θεό. Δημιουργείται με μόνο το δημιουργικό λόγο του Θεού.

Τι ακριβώς είναι αυτό το φως δεν γνωρίζουμε. Δεν πρόκειται για το «αστρικό φώς», διότι δεν έχουν δημιουργηθεί ακόμη. Ίσως είναι το πνευματικό φώς, που φωτίζει τους οφθαλμούς της διανοίας.

Από την άλλη στον στοίχο (1,14) «Να γίνουν φωτεινά σώματα στα στερεώματα του ουρανού» ο συγγραφέας δεν μιλάει συγκεκριμένα για το είδος του φωτός αλλά θέλει να προβάλει μόνο ότι αυτά τα φωτεινά σώματα (Ήλιος, αστέρες, κτλ...) του στερεώματος είναι δημιουργία του Θεού.

Ευλογίες του Θεού

Οι ευλογίες του Θεού ήταν τρεις. Η πρώτη που έδωσε στα ζώα, η δεύτερη στον άνθρωπο και η τρίτη για την ημέρα του Σαββάτου. Υπάρχει βέβαια και η άτυπη ευλογία που έδωσε στα φυτά.

Ποιο συγκεκριμένα στον στοίχο (1,22) έχουμε την πρώτη ευλογία εκ μέρους του Θεού, η οποία δίδεται στα ζώα. Είναι ευλογία που αφορά την γεννητικότητα τους, την αύξηση του αριθμού τους. Η ευλογία αυτή είναι ένα είδος προστασίας της αύξησης των ζώων από τη Θεία Πρόνοια.

Στον στοίχο (1,28) δίδεται ειδική ευλογία υπό του Θεού στον άνθρωπο και έτσι του χορηγείται η δύναμη της διαιώνισης του είδους του και η κυριαρχία του επί της γης.

Στον στοίχο (2,3) βλέπουμε για Τρίτη φορά τον Θεό να ευλογεί. Εδώ ευλογεί την Έβδομη ημέρα, δηλαδή ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της Δημιουργίας που ονομάστηκε Σάββατο. Είναι η ημέρα αναπαύσεως του ανθρώπου, προσευχής και ευχαριστίας προς τον Θεό και αυτό είναι το θρησκευτικό της νόημα.

Η δημιουργία της γυναίκας

Στην δημιουργία της γυναίκας (2,22) τονίζεται η προσοχή του Θεού και η άρτια κατασκευή.
Το δημιούργημά του είναι και πάλι «καλό», αφού προέρχεται από διαδικασία συστηματική. Σημαντικό ότι η γυναίκα παρουσιάζεται στον Αδάμ από τον Θεό.

Η δίκη

Η αφήγηση περιγράφει μία δίκη (3,9-3,13), όπου η γυναικά και ο άντρας καλούνται για απολογία.Αυτό γίνεται για να δοθεί η ύστατη ευκαιρία σωτηρίας στους πρωτόπλαστους. Ο Θεός κάνει ερωτήσεις όχι λόγο αγνοίας, αλλά για να δώσει την ευκαιρία στον άνθρωπο να ομολογήσει και να μετανοήσει.

Οι πρωτόπλαστοι συνειδητοποιούν την γύμνια τους και καταλαβαίνουν ότι πηγάζει από την βρώση του απαγορευμένου καρπού. Ο άντρας καλείτε σε απολογία αλλά αυτός ρίχνει την ευθύνης στην γυναίκα. Η σιωπή του Θεού, μάλλον δείχνει την πλήρη απόρριψη της δικαιολογίας που προβάλει ο Αδάμ.

Ο Θεός απευθύνεται στην γυναίκα «Τι τούτο εποίησας;» και η γυναίκα απαντά κατηγορώντας τον όφι για το αμάρτημα που έπραξε εκείνη.

Ο όφις δεν καλείται σε απολογία διότι ο Θεός γνώριζε εξαρχής την κακή προαίρεσή του.