Βιβλική Αρχαιολογία
Από την Αποκάλυψη του Ιωάννη:
Από τον Κώδικα των Ευαγγελίων:
Ορισμός Αρχιεπισκόπου
* Notitiae episcopatum ( J. Darroujes) -> κατάλογοι με τους μητροπολίτες και επισκόπους.
Ενδημούσα σύνοδο -> Σύνοδος με όποιους είναι εκεί.
Ενιαύσια σύνοδο -> Σύνοδος η οποία συνέρχεται μια φορά το χρόνο από τους μητροπολίτες.
Αρχιεπίσκοπος είναι αυτός ο οποίος φεύγει από τον μητροπολίτη και υπάγεται στην Κωνσταντινούπολη.
Ορισμός Αρχιεπισκόπου
1. Σλαβικές Εκκλησίες:
Υπάγεται σε μητροπολίτη, είναι κατώτερος του μητροπολίτη.
2. Αυτοκέφαλη Εκκλησία:
Είναι προκαθήμενος μιας αυτοκεφάλου Εκκλησίας που διαιρείται σε μητροπολίτες όπου ο πρόεδρος είναι ο Αρχιεπίσκοπος και εκλέγεται από την Ιερά Σύνοδο.
3. Οικουμενικό Πατριαρχείο:
είναι ένας μητροπολίτης μιας μητρόπολης η οποία ονομάζεται Αρχιεπισκοπή.
Βοηθός επίσκοπος -> επίσκοπος σε επισκοπή που κάποτε υπήρχε (Τιτουλάριος)
Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως
Ο 28ος κανόνας της 4ης Οικουμενικής συνόδου (Χαλκηδόνα 451) αναγνωρίζει τις περιοχές τις Θράκης, Ασίας και Πόντου ότι βρίσκονται στην δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καθώς και σε όποια «Βαρβαρική» Εκκλησία δημιουργηθεί.
Έτσι το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως έχει:
1. Πρεσβεία Τιμής
2. Πρώτο στην πρωτοκαθεδρία
3. Έχει δικαιοδοσία στις καινούργιες εκκλησίες που θα δημιουργηθούν
4. Μπορεί να δέχεται το έκκλητο από τα άλλα πατριαρχεία.
Η δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου εκτείνεται στις περιφέρειες με κέντρο την Κωνσταντινούπολη, είτε είναι μητροπόλεις, είτε είναι επισκοπές.
Επίσης υπό την δικαιοδοσία του Οικουμενικού πατριαρχείου περιλαμβάνονται και οι χώρες:
Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής, Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας (όπου και η θεολογική σχολή του Αγ. Ανδρέου), Ιερά Αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας, Ιερά Μητρόπολη Γαλλίας, Γερμανίας, Αυστρίας, Σουηδίας, Βελγίου, Ν. Ζηλανδίας, Ελβετίας, Ιταλίας, Τορόντο, Μπουένος Άιρες, Παναμά (περιλαμβάνει χώρες τις κεντρικής Αμερικής), Χονγκ-Κόνγκ, Ισπανίας, Πορτογαλίας, Κορέας.
Επίσης, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο υπάγονται απευθείας οι μητροπόλεις Δωδεκανήσου (Ρόδου, Κω, Σύμης, Λέρου και Καλύμνου, Κάσου και Καρπάθου.
Υπάγονται επίσης και η μοναστηριακή κοινότητα του Αγίου Όρους, η σταυροπηγιακή μονή Βλατάδων, σταυροπηγιακή μονή Αγίας Αναστασίας Φαρμακολύπτριας στη Χαλκιδική και η Εξαρχία της Πάτμου.
(Σταυροπηγιακή μονή à Πρόκειται για τις μονές που ίδρυαν αυτοκράτορες κατα την βυζαντινή περίοδο. Η μονή αυτή δεν υπάγεται στον μητροπολίτη της επαρχίας στην οποία ανήκει, αλλά απευθείας στη σύνοδο. π.χ. Η μονή Χρυσοπηγής είναι σταυροπηγιακή, ενώ αν ήταν κανονική θα υπαγόταν στον μητροπολίτη Αττικής).
Τέλος στο Οικουμενικό πατριαρχείο υπάγονται και οι Νέες Χώρες.
Διαχριστιανικές σχέσεις: Διάλογος με χριστιανούς άλλων εκκλησιών, όπως Προτεστάντες, Ρωμαιοκαθολικούς, Αγγλικανούς, κτλ. Πάνω σε θέματα δογματικά.
Διαθρησκευτικές σχέσεις: διάλογος ανάμεσα σε άλλες θρησκείες.
Διορθόδοξες Σχέσεις
Πρίν το 1054 υπήρχε η «Πενταρχία» δηλαδή τα πρεσβυγενή Πατριαρχεία ή «Παλαίφατα».
Έτσι οι Ορθόδοξες Εκκλησίες είχαν μια ιεραρχία (προκαθεδρία).
1. Ρώμης
2. Κωνσταντινουπόλεως
3. Αλεξανδρείας
4. Αντιοχείας
5. Ιεροσολύμων
Αυτές οι πέντε Εκκλησίες είχαν τα λεγόμενα «Πρεσβεία Τιμής».
Τα «Πρεσβεία Τιμής» τα απόκτησαν οι Εκκλησίες ή οι Θρόνοι, διότι κράτησαν αυθεντικότερη την αποστολικότητα και την αποστολική παράδοση.
Αποστολικότητα: η Εκκλησία έχει ιδρυθεί ή συνδέεται με ένα Απόστολο.
Η Ιεράρχηση ως προς τα «Πρεσβεία Τιμής» δεν υπάρχει, μόνο προς την τάξη προκαθεδρίας. (με πολιτικά κριτήρια)
*Παλαίφατον: Πάλαι – φατον (φημί) το γνωστό από παλιά
(Ιεροσολύμων)
Σύστημα διοίκησης της Εκκλησίας
1. Μητροπολιτικό – Επαρχιακό σύστημα
ακολουθεί την διαίρεση του κράτους (επαρχίες)
2. Εξαρχικό σύστημα
δημιουργεί δεύτερο βαθμό διοίκησης
(μητροπολίτες με πρόεδρο τον μητροπολίτη της πρωτεύουσας) à Έξαρχος (Σύνοδος της Εξαρχίας)
(πολλές επαρχίες μαζί) Διοίκηση
3. Πατριαρχικό σύστημα
πολλές διοικήσης ένα Πατριαρχείο (όλοι οι μητροπολίτες των επαρχειών)
Η Διάκριση του φωτός του στίχου (1,3) και του στίχου (1,14)
Με τον στοίχο (1,3) «Να γίνει φως και έγινε φως» διατυπώνεται η δημιουργία του φωτός από τον Θεό. Δημιουργείται με μόνο το δημιουργικό λόγο του Θεού.
Τι ακριβώς είναι αυτό το φως δεν γνωρίζουμε. Δεν πρόκειται για το «αστρικό φώς», διότι δεν έχουν δημιουργηθεί ακόμη. Ίσως είναι το πνευματικό φώς, που φωτίζει τους οφθαλμούς της διανοίας.
Από την άλλη στον στοίχο (1,14) «Να γίνουν φωτεινά σώματα στα στερεώματα του ουρανού» ο συγγραφέας δεν μιλάει συγκεκριμένα για το είδος του φωτός αλλά θέλει να προβάλει μόνο ότι αυτά τα φωτεινά σώματα (Ήλιος, αστέρες, κτλ...) του στερεώματος είναι δημιουργία του Θεού.
Οι ευλογίες του Θεού ήταν τρεις. Η πρώτη που έδωσε στα ζώα, η δεύτερη στον άνθρωπο και η τρίτη για την ημέρα του Σαββάτου. Υπάρχει βέβαια και η άτυπη ευλογία που έδωσε στα φυτά.
Ποιο συγκεκριμένα στον στοίχο (1,22) έχουμε την πρώτη ευλογία εκ μέρους του Θεού, η οποία δίδεται στα ζώα. Είναι ευλογία που αφορά την γεννητικότητα τους, την αύξηση του αριθμού τους. Η ευλογία αυτή είναι ένα είδος προστασίας της αύξησης των ζώων από τη Θεία Πρόνοια.
Στον στοίχο (1,28) δίδεται ειδική ευλογία υπό του Θεού στον άνθρωπο και έτσι του χορηγείται η δύναμη της διαιώνισης του είδους του και η κυριαρχία του επί της γης.
Στον στοίχο (2,3) βλέπουμε για Τρίτη φορά τον Θεό να ευλογεί. Εδώ ευλογεί την Έβδομη ημέρα, δηλαδή ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της Δημιουργίας που ονομάστηκε Σάββατο. Είναι η ημέρα αναπαύσεως του ανθρώπου, προσευχής και ευχαριστίας προς τον Θεό και αυτό είναι το θρησκευτικό της νόημα.
Η δημιουργία της γυναίκας
Το δημιούργημά του είναι και πάλι «καλό», αφού προέρχεται από διαδικασία συστηματική. Σημαντικό ότι η γυναίκα παρουσιάζεται στον Αδάμ από τον Θεό.
Η δίκη
Οι πρωτόπλαστοι συνειδητοποιούν την γύμνια τους και καταλαβαίνουν ότι πηγάζει από την βρώση του απαγορευμένου καρπού. Ο άντρας καλείτε σε απολογία αλλά αυτός ρίχνει την ευθύνης στην γυναίκα. Η σιωπή του Θεού, μάλλον δείχνει την πλήρη απόρριψη της δικαιολογίας που προβάλει ο Αδάμ.
Ο Θεός απευθύνεται στην γυναίκα «Τι τούτο εποίησας;» και η γυναίκα απαντά κατηγορώντας τον όφι για το αμάρτημα που έπραξε εκείνη.
Ο όφις δεν καλείται σε απολογία διότι ο Θεός γνώριζε εξαρχής την κακή προαίρεσή του.
