Διορθόδοξες και Διαχριστιανικές Σχέσεις (3)

Ορισμός Αρχιεπισκόπου

* Notitiae episcopatum ( J. Darroujes) -> κατάλογοι με τους μητροπολίτες και επισκόπους.

Ενδημούσα σύνοδο -> Σύνοδος με όποιους είναι εκεί.

Ενιαύσια σύνοδο -> Σύνοδος η οποία συνέρχεται μια φορά το χρόνο από τους μητροπολίτες.

Αρχιεπίσκοπος είναι αυτός ο οποίος φεύγει από τον μητροπολίτη και υπάγεται στην Κωνσταντινούπολη.

Ορισμός Αρχιεπισκόπου

1. Σλαβικές Εκκλησίες:
Υπάγεται σε μητροπολίτη, είναι κατώτερος του μητροπολίτη.

2. Αυτοκέφαλη Εκκλησία:
Είναι προκαθήμενος μιας αυτοκεφάλου Εκκλησίας που διαιρείται σε μητροπολίτες όπου ο πρόεδρος είναι ο Αρχιεπίσκοπος και εκλέγεται από την Ιερά Σύνοδο.

3. Οικουμενικό Πατριαρχείο:
είναι ένας μητροπολίτης μιας μητρόπολης η οποία ονομάζεται Αρχιεπισκοπή.

Βοηθός επίσκοπος -> επίσκοπος σε επισκοπή που κάποτε υπήρχε (Τιτουλάριος)

Διορθόδοξες και Διαχριστιανικές Σχέσεις (2)

Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως

Ο 28^ος κανόνας της 4^ης Οικουμενικής συνόδου (Χαλκηδόνα 451) αναγνωρίζει τις περιοχές τις Θράκης, Ασίας και Πόντου ότι βρίσκονται στην δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καθώς και σε όποια «Βαρβαρική» Εκκλησία δημιουργηθεί.

Έτσι το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως έχει:

1. Πρεσβεία Τιμής

2. Πρώτο στην πρωτοκαθεδρία

3. Έχει δικαιοδοσία στις καινούργιες εκκλησίες που θα δημιουργηθούν

4. Μπορεί να δέχεται το έκκλητο από τα άλλα πατριαρχεία.

Η δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου εκτείνεται στις περιφέρειες με κέντρο την Κωνσταντινούπολη, είτε είναι μητροπόλεις, είτε είναι επισκοπές.

Επίσης υπό την δικαιοδοσία του Οικουμενικού πατριαρχείου περιλαμβάνονται και οι χώρες:

Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής, Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας (όπου και η θεολογική σχολή του Αγ. Ανδρέου), Ιερά Αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας, Ιερά Μητρόπολη Γαλλίας, Γερμανίας, Αυστρίας, Σουηδίας, Βελγίου, Ν. Ζηλανδίας, Ελβετίας, Ιταλίας, Τορόντο, Μπουένος Άιρες, Παναμά (περιλαμβάνει χώρες τις κεντρικής Αμερικής), Χονγκ-Κόνγκ, Ισπανίας, Πορτογαλίας, Κορέας.

Επίσης, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο υπάγονται απευθείας οι μητροπόλεις Δωδεκανήσου (Ρόδου, Κω, Σύμης, Λέρου και Καλύμνου, Κάσου και Καρπάθου.

Υπάγονται επίσης και η μοναστηριακή κοινότητα του Αγίου Όρους, η σταυροπηγιακή μονή Βλατάδων, σταυροπηγιακή μονή Αγίας Αναστασίας Φαρμακολύπτριας στη Χαλκιδική και η Εξαρχία της Πάτμου.

(Σταυροπηγιακή μονή à Πρόκειται για τις μονές που ίδρυαν αυτοκράτορες κατα την βυζαντινή περίοδο. Η μονή αυτή δεν υπάγεται στον μητροπολίτη της επαρχίας στην οποία ανήκει, αλλά απευθείας στη σύνοδο. π.χ. Η μονή Χρυσοπηγής είναι σταυροπηγιακή, ενώ αν ήταν κανονική θα υπαγόταν στον μητροπολίτη Αττικής).

Τέλος στο Οικουμενικό πατριαρχείο υπάγονται και οι Νέες Χώρες.

Διορθόδοξες και Διαχριστιανικές Σχέσεις (1)

Διορθόδοξες σχέσεις: Διάλογος μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών

Διαχριστιανικές σχέσεις: Διάλογος με χριστιανούς άλλων εκκλησιών, όπως Προτεστάντες, Ρωμαιοκαθολικούς, Αγγλικανούς, κτλ. Πάνω σε θέματα δογματικά.

Διαθρησκευτικές σχέσεις: διάλογος ανάμεσα σε άλλες θρησκείες.

Διορθόδοξες Σχέσεις

Πρίν το 1054 υπήρχε η «Πενταρχία» δηλαδή τα πρεσβυγενή Πατριαρχεία ή «Παλαίφατα».

Έτσι οι Ορθόδοξες Εκκλησίες είχαν μια ιεραρχία (προκαθεδρία).

1. Ρώμης

2. Κωνσταντινουπόλεως

3. Αλεξανδρείας

4. Αντιοχείας

5. Ιεροσολύμων

Αυτές οι πέντε Εκκλησίες είχαν τα λεγόμενα «Πρεσβεία Τιμής».

Τα «Πρεσβεία Τιμής» τα απόκτησαν οι Εκκλησίες ή οι Θρόνοι, διότι κράτησαν αυθεντικότερη την αποστολικότητα και την αποστολική παράδοση.

Αποστολικότητα: η Εκκλησία έχει ιδρυθεί ή συνδέεται με ένα Απόστολο.

Η Ιεράρχηση ως προς τα «Πρεσβεία Τιμής» δεν υπάρχει, μόνο προς την τάξη προκαθεδρίας. (με πολιτικά κριτήρια)

*Παλαίφατον: Πάλαι – φατον (φημί) το γνωστό από παλιά
(Ιεροσολύμων)

Σύστημα διοίκησης της Εκκλησίας

1. Μητροπολιτικό – Επαρχιακό σύστημα
ακολουθεί την διαίρεση του κράτους (επαρχίες)

2. Εξαρχικό σύστημα
δημιουργεί δεύτερο βαθμό διοίκησης
(μητροπολίτες με πρόεδρο τον μητροπολίτη της πρωτεύουσας) à Έξαρχος (Σύνοδος της Εξαρχίας)
(πολλές επαρχίες μαζί) Διοίκηση

3. Πατριαρχικό σύστημα
πολλές διοικήσης ένα Πατριαρχείο (όλοι οι μητροπολίτες των επαρχειών)

Ερμηνευτικά σχόλια του κεφαλαίου της Γενέσεως...

Η Διάκριση του φωτός του στίχου (1,3) και του στίχου (1,14)

Με τον στοίχο (1,3) «Να γίνει φως και έγινε φως» διατυπώνεται η δημιουργία του φωτός από τον Θεό. Δημιουργείται με μόνο το δημιουργικό λόγο του Θεού.

Τι ακριβώς είναι αυτό το φως δεν γνωρίζουμε. Δεν πρόκειται για το «αστρικό φώς», διότι δεν έχουν δημιουργηθεί ακόμη. Ίσως είναι το πνευματικό φώς, που φωτίζει τους οφθαλμούς της διανοίας.

Από την άλλη στον στοίχο (1,14) «Να γίνουν φωτεινά σώματα στα στερεώματα του ουρανού» ο συγγραφέας δεν μιλάει συγκεκριμένα για το είδος του φωτός αλλά θέλει να προβάλει μόνο ότι αυτά τα φωτεινά σώματα (Ήλιος, αστέρες, κτλ...) του στερεώματος είναι δημιουργία του Θεού.

Ευλογίες του Θεού

Οι ευλογίες του Θεού ήταν τρεις. Η πρώτη που έδωσε στα ζώα, η δεύτερη στον άνθρωπο και η τρίτη για την ημέρα του Σαββάτου. Υπάρχει βέβαια και η άτυπη ευλογία που έδωσε στα φυτά.

Ποιο συγκεκριμένα στον στοίχο (1,22) έχουμε την πρώτη ευλογία εκ μέρους του Θεού, η οποία δίδεται στα ζώα. Είναι ευλογία που αφορά την γεννητικότητα τους, την αύξηση του αριθμού τους. Η ευλογία αυτή είναι ένα είδος προστασίας της αύξησης των ζώων από τη Θεία Πρόνοια.

Στον στοίχο (1,28) δίδεται ειδική ευλογία υπό του Θεού στον άνθρωπο και έτσι του χορηγείται η δύναμη της διαιώνισης του είδους του και η κυριαρχία του επί της γης.

Στον στοίχο (2,3) βλέπουμε για Τρίτη φορά τον Θεό να ευλογεί. Εδώ ευλογεί την Έβδομη ημέρα, δηλαδή ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της Δημιουργίας που ονομάστηκε Σάββατο. Είναι η ημέρα αναπαύσεως του ανθρώπου, προσευχής και ευχαριστίας προς τον Θεό και αυτό είναι το θρησκευτικό της νόημα.

Η δημιουργία της γυναίκας

Στην δημιουργία της γυναίκας (2,22) τονίζεται η προσοχή του Θεού και η άρτια κατασκευή.
Το δημιούργημά του είναι και πάλι «καλό», αφού προέρχεται από διαδικασία συστηματική. Σημαντικό ότι η γυναίκα παρουσιάζεται στον Αδάμ από τον Θεό.

Η δίκη

Η αφήγηση περιγράφει μία δίκη (3,9-3,13), όπου η γυναικά και ο άντρας καλούνται για απολογία.Αυτό γίνεται για να δοθεί η ύστατη ευκαιρία σωτηρίας στους πρωτόπλαστους. Ο Θεός κάνει ερωτήσεις όχι λόγο αγνοίας, αλλά για να δώσει την ευκαιρία στον άνθρωπο να ομολογήσει και να μετανοήσει.

Οι πρωτόπλαστοι συνειδητοποιούν την γύμνια τους και καταλαβαίνουν ότι πηγάζει από την βρώση του απαγορευμένου καρπού. Ο άντρας καλείτε σε απολογία αλλά αυτός ρίχνει την ευθύνης στην γυναίκα. Η σιωπή του Θεού, μάλλον δείχνει την πλήρη απόρριψη της δικαιολογίας που προβάλει ο Αδάμ.

Ο Θεός απευθύνεται στην γυναίκα «Τι τούτο εποίησας;» και η γυναίκα απαντά κατηγορώντας τον όφι για το αμάρτημα που έπραξε εκείνη.

Ο όφις δεν καλείται σε απολογία διότι ο Θεός γνώριζε εξαρχής την κακή προαίρεσή του.

Για την γραμματολογική & συντακτική ανάλυση του κεφαλαίου της Γενέσεως...

Τα σημαντικότερα γραμματολογικά & συντακτικά φαινόμενα του κεφαλαίου της Γενέσεως......

Γεν. 1,1
Μπεραι’ σείθ: Εμπρόθετος προσδιορισμός χρόνου, γένους θηλυκού, Ενικού αριθμού, Απολύτου καταστάσεως

Μπαρά: Ρήμα τρίτο αρσενικό, Ενικού αριθμού χρόνου Τετελεσμένου της Καλ.

Ελωχείμ: Όνομα κύριο γένους αρσενικού, Ενικού αριθμού διότι παρόλο που έχει κατάληξη πληθυντικού αριθμού δηλώνει ένα Θεό, Απολύτου Καταστάσεως, πτώσεως Ονομαστικής ως υποκείμενο του ρήματος.

Γεν. 1,2
Χαγιεθά: Ρήμα, γένους Θηλυκού, πρόσωπο γ΄, αριθμού Ενικού, Τετελεσμένου της Καλ.

Ελωχείμ: Όνομα κύριο γένους αρσενικού, Ενικού αριθμού, Απολύτου Καταστάσεως, πτώσεως Γενικής.

Γεν. 1,3
Βαγιώμερ: Διακρίνουμε Βαβ ακολουθίας, έτσι έχουμε ρήμα γ΄ πρόσωπο αρσενικού Ενικού, Μη Τετελεσμένου της Κάλ.

Ελωχείμ: Όνομα κύριο γένους αρσενικού, Ενικού αριθμού διότι παρόλο που έχει κατάληξη πληθυντικού αριθμού δηλώνει ένα Θεό, Απολύτου Καταστάσεως, πτώσεως Ονομαστικής ως υποκείμενο του ρήματος.

Γιεχεί: Ρήμα, γ΄αρσενικού προσώπου, Ενικού αριθμού, χρόνου μη Τετελεσμένου της Καλ.

Γεν. 1,5
Βαγικρά: Βάβ ακολουθίας και ρήμα, προσώπου γ΄αρσενικού Ενικού, χρόνου Μη Τετελεσμένου της Καλ.

Καρά: Ρήμα, προσώπου γ αρσενικού, αριθμού ενικού, Τετελσμένου της Καλ.

Γιεχεί: Ρήμα, γ΄αρσενικού προσώπου, Ενικού αριθμού, χρόνου μη Τετελεσμένου της Καλ.

Γεν. 1,26
Βαγιώμερ: Διακρίνουμε Βαβ ακολουθίας, έτσι έχουμε ρήμα γ΄ πρόσωπο αρσενικού Ενικού, Μη Τετελεσμένου της Κάλ.

Ελωχείμ: Όνομα κύριο γένους αρσενικού, Ενικού αριθμού, Απολύτου Καταστάσεως, πτώσεως Ονομαστικής ως υποκείμενο του ρήματος.

Μπετσαλμαίνου: Η πρόθεση «εν» και όνομα, αρσενικό, Ενικού, Συνεζευγμένης καταστάσεως με αντωνυμικό επίθημα, α΄ κοινό Πληθυντικό.

Κιδμουθαίνου: Η πρόθεση «ως» και όνομα Θηλυκό, Ενικού, Συνεζευγμένης καταστάσεως με αντωνυμικό επίθημα, α΄ κοινό Πληθυντικό.

Γεν. 1,28
Περού: ρήμα β΄ αρσενικό, Πληθυντικού, Προστακτικής της Καλ.

Ουρεβού: Ο σύνδεσμος μετατράπηκε σε σιούρεκ και ρήμα β΄ αρσενικό, Πληθυντικού, Προστακτικής της Καλ.

Ουμιλ’ ού: Ο σύνδεσμος μετατράπηκε σε σιούρεκ και ρήμα β΄ αρσενικό, Πληθυντικού, Προστακτικής της Καλ.

Για την μετάφραση του Κεφαλαίου της Γενέσεως…

Οι σημαντικότεροι στίχοι για την μετάφραση του Κεφαλαίου της Γενέσεως...

Γεν. 1,14

Και είπεν ο Θεός· “ας γίνουν (ας φανούν) εις τον ουρανόν της γης φωτεινοί αστέρες, δια να φωτίζουν την γην και να χωρίζουν την ημέραν από την νύκτα. Ας είναι οι αστέρες αυτοί εις σημεία μετεωρολογικών και άλλων φαινομένων, και ας χρησιμεύουν εις κανονικήν μεταβολήν και διάκρισιν των εποχών του έτους, των ημερών και των ετών.

Γεν. 1,22

Και ευλόγησεν αυτά ο Θεός λέγων· “γίνεσθε γόνιμα, αυξάνεσθε και πολλαπλασιάζεσθε και γεμίσατε τα ύδατα των θαλασσών. Και τα πετεινά επίσης ας πληθυνθούν επάνω εις την γην”.

Γεν. 1,26

Εν συνεχεία ο Τριαδικός Θεός είπε καθ' εαυτόν· “ας δημιουργήσωμεν τώρα τον άνθρωπον, σύμφωνα με την ιδικήν μας εικόνα, και να έχη την δυνατότητα να ομοιάση με ημάς. Αυτοί, άνδρας και γυναίκα, ας είναι άρχοντες και κύριοι των ιχθύων της θαλάσσης, των πτηνών του ουρανού, των κτηνών και όλης της γης και όλων όσα έρπουν επάνω εις την επιφάνειαν της γης”.

Γεν. 1,28

Και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός λέγων· “αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, γεμίσατε όλην την γην και γενήτε κύριοι αυτής· σας δίδω την δύναμιν να είσθε κύριοι και εξουσιασταί των ιχθύων της θαλάσσης και των πτηνών του ουρανού, όλων των κτηνών και όλης της γης και όλων όσα, ως ερπετά, σύρονται επάνω εις την επιφάνειαν της γης”.

Γεν. 2,4

Αυτή είναι η ιστορία της δημιουργίας του ουρανού και της γης, όταν αυτά ετελείωσαν και ωλοκληρώθησαν. Αυτή είναι η δημιουργία του σύμπαντος, όταν ο απειροτέλειος Θεός εδημιούργησεν εκ του μηδενός το σύμπαν, τον ουρανόν και την γην.

Γεν. 2,16

Εδωσε δε εντολήν Κυριος ο Θεός στον Αδάμ λέγων· “από όλα τα καρποφόρα δένδρα που υπάρχουν στον παράδεισον, σας δίδω το δικαίωμα να τρώγετε.

Γεν. 2,17

Από το δένδρον όμως της γνώσεως του καλού και κακού δεν πρέπει ποτέ να φάγετε από αυτό. Κατά δε την ημέραν κατά την οποίαν θα φάγετε από τον καρπόν του, θα χάσετε το δικαίωμα της αθανασίας, θα αποθάνετε σωματικώς και θα χωρισθήτε από εμέ, που σας έδωσα την ζωήν”.

Γεν. 2,22

Και κατεσκεύασε και εμορφοποίησε την πλευράν, την οποίαν έλαβεν από τον Αδάμ, εις γυναίκα, την οποίαν και έφερε προς αυτόν.

Γεν. 3,15

Θα θέσω δε άσβεστον εχθρότητα μεταξύ σου και της γυναικός, μεταξύ των απογόνων σου και των απογόνων αυτής. Ενας δε απόγονος της γυναικός μόνης, αυτός θα σου συντρίψή την κεφαλήν και συ θα κεντήσης αυτού την πτέρναν”.